|
بچه دانشگاهی 
|
به نقل از نشریه الحیاة بسیج مدرسه علمیه معصومیه قم تفاوت زمان شناسی آیت الله مصباح و خوشوقت با جامعتین در چیست؟ جبهه متحد شرایط جامعه را چگونه می داند؟ این موضوع مبنای نظر جامعتین نیز هست و بارها و بارها توسط فعالین این جبهه بیان شده است. شناسه های اصلی این زمان شناسی در زیر آمده است. 1- اصلاح طلبان با تمام نیرو در انتخابات شرکت کرده و تمام انرژی خود را برای حضور در مجلس وارد کرده اند. این حضور پر رنگ و پر انرژی رقابتی سنگین بین اصلاح طلبان و اصولگرایان را نوید می دهد. 2- جریان انحرافی با تمام نیرو و با استفاده از تمامی امکانات مالی و ... وارد اتخابات شده است تا بتواند در انتخابات به پیروزی برسد. 3- اخراج کردن گروه های اصولگرایی که در فتنه عملکرد چندان مورد قبولی نداشتند، باعث می شود که آنها لیست مجزا بدهند و این سبب می شود تا چند دستگی میان اصول گرایان می شود. 4- در صورتی که اصولگرایان لیست مشترک شامل تمامی گروه های سیاسی اصولگرا نداشته باشند، موجب پخش آرا در لیست های مختلف شده و باعث می شود که جریان انحرافی و اصلاح طلبان بتوانند در انتخابات پیروز شوند. 5- با توجه به مسائل بالا و این که اتحاد میان اصولگرایان مورد در خواست مقام معظم رهبری نیز هست باید اصولگرایان یک لیست مشترک داشته باشند. زمان شناسی جبهه پایداری دارای اصول زیر است: 1- پس از فتنه 88 شرایط سیاسی جامعه اسلامی با شرایط سیاسی ما قبل آن تفاوت پیدا کرده است و بنا بر سخنان مقام معظم رهبری جامعه بر اثر این فتنه واکسینه شده است. 2- حضور اصلاح طلبان در انتخابات اخیر با انتخابات های دهه گذشته تفاوت دارد و آنها افرادی را که به نیروهای انقلاب نزدیک تر هستند را وارد انتخابات کرده اند و شعار های خود را باز شعار های ساختار شکنانه به سمت شعار های انقلاب تغییر داده اند. و حتی بسیاری از این افراد با علم اصولگرایی و عنوان اصولگرایی وارد انتخابات شده اند. 3- جریان انحرافی آن گونه که برخی روی آن مانور می دهند دارای قدرت نیست و فاقد پایگاه اجتماعی است. و از لحاظ کمی و کیفی دارای قدرتی نیست که بتواند روی انتخابات تاثیر شگرفی داشته باشد. 4- گفتمان انقلاب اسلامی که با شعارهای احمدی نژاد و حمایت های همین آیت الله مصباح در جامعه برای خود جا باز کرده باید ادامه پیدا کند، هر چند که در ادامه علم این جریان در دستان احمدی نژاد نیست ولی باید این علم که انقلاب را به ریل خود بازگرداند توسط کسانی که شایستگی آن را دارند حفظ شود و این مسیر که مسیر حقیقی انقلاب است حفظ شود. و همچنین به جریان انحرافی احازه نداد تا خود را پشت شعار های انقلاب مخفی کند. 5- همان طور که فضای جامعه شناختی گروه های اصلاح طلب با فضای دهه گذشته تفاوت دارد. در میان اصولگرایان نیز شرایط نسبت به دهه گذشته تفاوت کرده و در میان اصولگرایان اختلافات نظری گسترش یافته است و برخی از اصولگرایان آن قدر به جبهه اصلاحات نزدیک شده اند که در لیست اصلاح طلبان قرار می گیرند. برای مثال می توان گفت لیست صدای ملت اصولگرا ،طبق گفته و تصریح شخص علی مطهری، توسط بودجه خانه کارگر اصلاح طلب تبلیغ می شود و یا علی لاریجانی در لیست اصلاح طلبان خانه کارگر قم قرار می گیرد. 6- در صورتی که جبهه پایداری با جبهه متحد اتحاد کند این گونه نیست که سایر گروه های اصولگرا لیست ندهند. مثلا از همان روز اولی که جبهه متحد حاضر نشد جبهه ایستادگی را وارد فرایند تصمیم 7+8 کند، دوستان جناب محسن رضایی اعلام کردند که ما لیست جدا گانه می دهیم. در نتیجه فضای انتخابات این دوره به گونه ای است که شرائط کامل وجود دارد تا رقابتی بین اصولگراین ایجاد شود و ما بتوانیم کسانی که پایبندی بیشتری به ولایت دارند را وارد لیست پیشنهادی خود کنیم. چرا که بسیاری آماده شده اند تا آنچه که نیروهای انقلاب با تلاش چندین ساله کسب کرده اند را برای خود مصادره کنند. همچنین ما نباید کسانی که نشان داده اند نمی توانند بار انقلاب را به دوش خود حمل کنند را نباید وارد لیست های انتخاباتی پیشنهادی به مردم کنیم. اما به نظر می رسد هر کدام از دو نگاه زمان شناسی یاد شده اگر پذیرفته شود، عملکرد ها متفاوت خواهد بود و این ریشه اختلافات جامعتین و حضرات آیات خوشوقت و آیت الله مصباح است. اگر ما هر یک از دو زمان شناسی را بپذیریم عملکردمان در انتخابات متفاوت خواهد بود. هر چند نویسنده این مقاله نظر جبهه پایداری را به واقع نزدیک تر و صحیح تر می داند. برچسب‌ها: [ چهارشنبه 91/1/23 ] [ 4:41 عصر ] [ سید طلبه ]
[ نظر ]
هر چند زمان این مطلب بر می گردد به قبل از انتخابات ولی از آنجایی که دارای مطالبی است که شرایط سیاسی کشور در چند سال آینده با این مطلب در ارتباط است ، مناسب دانستم تا با اجازه از دوستان نشریه الحیاة بسیج درسه علمیه معصومیه روی وبلاگ بذارم.
اختلاف بزرگان در چیست؟
بسیار عجیب است که ما گاهی بدون توجه به علل تفاوت بین مواضع دو گروه یا دو نفر به سرعت و بدون دقت یکی از این مواضع را رد کرده و سپس برای خودمان و دیگران سوال می شود که مگر آن مراجع و علمای بزرگوار در مریخ زندگی می کنند که چنین نظری دارند یا آن که بابا این مسئله که امری ساده و روشن است چرا این بزرگان که از ما انقلابی ترند مانند ما فکر نمی کنند؟
این مسئله بهانه ای شد تا به ریشه های عملکرد متفاوت بین جامعتین و آیت الله مصباح بپردازیم.
آیا اصلا اختلافی وجود دارد؟ آیا اختلافی بین علما وجود دارد یا نه؟ آیا بین آیات مهدوی کنی و مصباح اختلافی هست؟ در برخورد با این موضوع و بیان این اختلاف دو دیدگاه وجود دارد:
برخی معتقدند نباید اختلاف بین بزرگان بیان شود علما با یکدیگر اختلاف حقیقی ندارند چرا که اولا بین علما اختلافی وجود دارد ولی ما نباید به اختلافات کوچک دامن بزنیم و آن را عمومی کنیم. در این راستا این گروه بسیاری آن چه که سبب شده است تا دو لیست اصلی انتخاباتی ایجاد شود را عملکرد شاگردان علما دانسته و آنها را مسبب ایجاد چند لیست در انتخابات پیش رو می دانند. و علما با یکدیگر اختلاف حقیقی ندارند. نظر دوم : علما با یکدیگر اختلاف دارند و باید این اختلاف برای جامعه روشن شود. گروه دوم معتقدند برای این که بتوان در این انتخابات بهترین انتخاب را داشت لازم است که فهم شود که آیا اختلافی بین بزرگان هست یا خیر؟ چرا که بزرگان همیشه سعی بر آن دارند تا به صورت منطقی و معقول تصمیم بگیرند پس فهم اختلاف علما منوط به شناخت ریشه های این اختلاف است. بنا براین بر ما به عنوان طلاب امری لازم و واجب است آن را بفهمیم و نباید با ساده اندیشی و بر اساس آن چه خودمان در اولین نگاه می پسندیم، تصمیم بگیریم.
بین علما یک اختلاف حقیقی وجود دارد در این که بین علما اختلاف حقیقی وجود دارد و این اختلاف در تصمیم گیری سیاسی صرفا به خاطر اختلاف شاگردان نیست. شکی نیست که در ادامه مقاله به واضح تر کردن این مسئله می پردازیم.
آیا اختلاف بزرگان در اصول انقلاب است یا در چیز دیگر؟ بزرگان در اصول انقلاب با یکدیگر متحدند نخست باید گفت اگر به صورت حقیقی به بررسی ریشه اختلاف میان علما بپردازیم می بینیم که هم حضرت آیت الله مصباح یزدی و هم حضرت آیت الله مهدوی و هم حضرت آیت الله یزدی همواره در طول انقلاب یار انقلاب بوده اند و بهترین تصمیمات را در طول این سال ها گرفته اند و به خصوص در طول فتنه با تمام وجود سرباز ولایت بوده اند و برای حفظ نظام همواره نهایت تلاش را از خود نشان داده اند . پس اولا بزرگان روی کلیات مسائل کاملابا هم هم فکر هستند و همه هم سرباز رهبری هستند و در طول این سال ها واقعا به طور کامل برای نظام تلاش کرده اند.
یکی از نشانه های این امر حضور آیت الله مصباح و شاگردان به نام ایشان -که هنوز هم شاگردی ایشان را افتخار می دانند- در مجموعه جامعه محترم و مقدس مدرسین است. این موضوع نشان دهنده آن است حضرت آیت الله مصباح با جهت گیری کلی جامعه مدرسین موافق و هم نظر هستند هر چند که مثلا در برخی از مسائل اختلاف نظر داشته باشند. محل اختلاف بزرگان
اختلاف در زمان شناسی اختلاف در مقدمات استدلال موجب شده است تا نتیجه گیری بزرگان در مورد وظیه آنها در انتخابات متفاوت باشد و در نتیجه عملکرد آنها یکسان نباشد. ائمه همیشه انقلابی عمل نمی کردند
قطعا در یک تصمیم گیری سیاسی علاوه بر تمام مقدمات منطقی و اعتقادی، باید توجه به امری بسیار مهم و تاثیر گذار داشت و آن زمان شناسی است، یعنی با حفظ تمام اصول اعتقادی در زمان های مختلف ما نیاز داریم تا با توجه به مقتضیات زمان عمل کنیم. مثال این موارد در طول زندگی ائمه دیده می شود. مثلا امام حسین علیه السلام در زمان معاویه عملکردی دارد که با عملکرد او در زمان یزید غیر قابل مقایسه است. مثلا امام حسن با صلح بهترین کار را می کند و امام رضا با ولیعهد شدن برای مامون به بهترین نحو عمل کرده است. و این انتخاب عمل اصلح یا بهترین کار بوده است. بنابراین بهترین عمل در هر زمانی عملی است که با زمان تناسب داشته باشد. و صرف آرمانی بودن عمل باعث نمی شود تا دلیل درست بودن آن باشد.
برچسب‌ها: [ چهارشنبه 91/1/23 ] [ 4:40 عصر ] [ سید طلبه ]
[ نظر ]
[ شنبه 91/1/19 ] [ 10:54 عصر ] [ سید طلبه ]
[ نظر ]
اولویت اول در طلبگی آن چیزی که در رأس همه امور است، برای همه ماها اول تهذیب نفس است و در خلال او تهذیب مردم است. اگر انسان خودش مهذب نباشد نمیتواند دیگران را تهذیب کند، حرف اثر ندارد.
غالب کسانی که وارد حوزه می شوند و برای ورود به حوزه ثبت نام می کنند، با انگیزه های الهی وارد می شوند. شاید به جرات بتوان گفت که تقریبا هیچ طلبه ای بدون انگیزه الهی وارد حوزه نمی شود. اما این قاعده کلی نیست و ممکن است درصد بسیار اندکی برای رسیدن به اهداف دیگری وارد حوزه شوند.
مشکل اینجاست که همین اکثریت که با نیت های خالص، طلبگی را انتخاب می کنند پس از مدتی هدف اصلی را فراموش می کنند و به علل متعدد از مسیر اصلی طلبگی خارج می شوند.
اما چرا ما از مسیر طلبگی منحرف می شویم؟ جواب این سوال هم روشن است. همان مساله ای که خیلی ها را از دین داری منحرف می کند اینجا عامل انحراف نیت الهی ما می شود و آن را قربانی می کند و آن مساله ای نیست بجز حب دنیا. برخی برای رسیدن به مال و منال دست و پا می زنند.
گروهی حب جاه دارند و می خواهند موقعیت خوبی پیدا کنند تصور می کنند همینکه وارد طلبگی شوند موقعیت پیدا کرده‌اند. گروه دیگری هم حس ریاست دارند و میخواهند با طلبه شدن و پست و جایگاه گرفتن به این احساس درونیشان پاسخ دهند.
ریاست را هدف اصلی خود گرفتند و به جای استفاده ابزاری از آن برای خدمت به مردم، در چنگال آن گرفتار شدند. البته بعد از انقلاب اسلامی این آفات بزرگ گریبان برخی از طلبه های ما را گرفت و متاسفانه روح آنها را به کام مرگ کشاند.
بسیاری از این ضعف‌ها و انحراف‌ها ناشی از کج رویها و عدم خودسازی است. اینکه می‌بینید بزرگان ما داد اخلاق و تهذیب در حوزه می زنند برای این است که این نیت الهی طلاب حفظ شود و در روزمرگی های جامعه دچار سستی و رخوت و یا خدای نکرده انحراف نشود.
اما متاسفانه حوزه ما هنوز که هنوز است برنامه قابل توجهی در این زمینه نداشته و هم اکنون نیز در این زمینه احساس خلآ فرآوانی می شود.
متاسفانه باید گفت نه تنها پیشرفتی انجام نشده بلکه این مساله روز به روز رو به زردی می گراید و علت آن هم یا ناشی از کم توجهی مسئولین به این مساله است و یا ناشی از ضعف مدیریتی و برنامه ریزی و ارائه و اعمال آن.
به هر حال امام خمینی در این باره اهتمام فرآوانی داشتند. و بسیار تاکید می کردند که حوزه های ما به تهذیب و اخلاق نیاز دارند. همچنین مکررا این مساله را گوشزد می کردند که خطر یک روحانی عالم غیر مهذب به مراتب بیشتر و ویرانگر تر از طلبه ای است که سواد چندانی ندارد و خودسازی هم نکرده است.
در این نوشتار به گوشه ای از سخنان آن عارف بزرگ در این زمینه اشاره می کنیم.
لازم است خودمان را از لحاظ روحی و ازحیث طرز زندگی کامل‌تر کنیم باید بیش از پیش پارسا شویم از حطام دنیوی[1]رو بگردانیم شما آقایان باید خود را برای حقظ امانت الهی مجهز کنید امین شوید دنیا را در نظر خود تنزل دهید البته نمیتوانید مثل حضرت امیر باشید که میفرمود دنیا در نظر من مثل عفطه عنز[2]است لیکن از حطام دنیا احتراز کنید نفوس خود را تزکیه کنید، متوجه به حق شوید، متقی باشید، اگر خدای ناکرده برای این درس میخوانید که فردا به نوایی برسید نه فقیه خواهید شد و نه امین اسلام خواهید بود.[3]
آقایان روحانیون، و خصوص اهل منبر، خطبا، اینها سخن‌گوی اسلام هستند. اگر حکومتی سخن‌گو میخواهد، سخن‌گوی اسلام، آقایان خطبا هستند.
وقتی میتوانند آقایان خطبا سخن‌گوی اسلام باشند، آن اسلامی که همه چیز در آن هست، که خودشان را اسلامی کنند و مطالبی که گفته می‌شود اسلامی باشد و از قلب پاکیزه اسلامی بیرون بیاید، این صلاحیت سخن‌گویی برای اسلام را دارد... اسلام آن قدری که به قلب اعتنا دارد، به زبان اعتنا ندارد.
مرکز، قلب است، مرکز، لُبّ[4]انسانی است. اگر خدای نخواسته شما حرف‌هایی که میزنید همهاش اسلامی باشد لکن از یک قلب اسلامی بیرون نیاید، این شایستگی برای سخن‌گویی در اسلام ندارد، ولو خیلی هم خوب صحبت کند و اگر از قلب اسلامی بیرون بیاید، یعنی قلبی که اعتقاد دارد به مبانی اسلام، ایمان آورده است به اینکه اسلام همه چیزاست
و مکتب اسلام، مکتبی است که تنها این مکتب و مکتب‌های الهی ـ که آنها هم همه اسلاماند ـ این مکتب است که میتواند انسان را به همه ابعادی که دارد تربیت کند و نظام را به همه ابعاد برقرار کند و انسان‌ها را برساند به آنجایی که مقام انسانیت است.
با همچو اعتقادی، با همچو ایمانی، اگر چنانچه خطیب خطبه بخواند و ملا موعظه بکند و روحانی عمل بکند، اگر از روی یک همچو قلبی بیرون بیاید، روحانی، روحانی است، خطیب هم خطیب اسلامی است و اهل منبر هم سخن‌گوی اسلام هستند.[5]
و شما بدانید که چنانچه عالِم، هر عالِمی باشد، تهذیب اسلامی و اخلاق اسلامی پیدا نکند، برای اسلام مضر است، که نافع نیست.
آن قدری که از زبان و قلم اشخاصی که تعهد به اسلام نداشتهاند و انحراف داشتهاند کشور ما صدمه دیده است از توپ و تانک و از محمدرضا و پدرش صدمه ندیده است.
صدمه اینها صدمه روحی است. صدمه روحی بالاتر از صدمات جسمی است. چنانچه عالِم مهذب نباشد، ولو اینکه عالِم به احکام اسلام باشد، ولو اینکه عالِم به توحید باشد، اگر مهذب نباشد، برای خودش و برای کشورش و برای ملتش و برای اسلام ضرر دارد که نفع ندارد.
اگر بخواهید خدمتگزار اسلام باشید، خدمتگزار ملت اسلامی باشید، و اسیر در دست ابرقدرت‌ها و آنها که پیوند با ابرقدرت‌ها دارند نباشید، باید دانشگاه و فیضیه و همه آنها که مربوط به دانشگاه‌اند و همه آنها که مربوط به فیضیه هستند در رأس برنامههای تحصیلیشان برنامه اخلاقی و برنامههای تهذیبی باشد؛ تا امثال مرحوم مطهری (ره) را به جامعه تقدیم کند،
و اگر خدای نخواسته بر خلاف باشد، آن وقت افرادِ مقابلِ این افراد را به جامعه میفرستد؛ و اینها جامعه را به فساد میکشند و مردم را به اسارت.[6]
بر اهل علم خیلی لازم است که این مقامات را حفظ کنند و خود را کاملا از این مفاسد پاک کنند تا هم آنها اصلاح شوند و هم اصلاح جامعه را کرده وعظ آنها موثر گردد و پند آنها در قلوب موقعیت پیدا کند.[7]
بنابراین، آن چیزی که در رأس همه امور است، برای همه ماها اول تهذیب نفس است و در خلال او تهذیب مردم است. اگر انسان خودش مهذب نباشد نمیتواند دیگران را تهذیب کند، حرف اثر ندارد.
وقتی که آقایان خودشان را تهذیب کردند، خصوصا، ائمه جمعه که سر و کارشان با تودههای عظیم مردم است، ائمه جماعت هم هست، اما ائمه جمعه بیشتر الان مورد توجه هستند، آنها باید ان شاء اللَّه به مقام عالی تهذیب برسند و مردم را هم دعوت به این مطلب بکنند[8]
بر عهده کی است که جامعه را تهذیب کند؟ بر عهده علما، بر عهده دانشمندان، بر عهده اندیشمندان، بر عهده ائمه جمعه، بر عهده مدرسین، بر عهده علمای بلاد. همه باید بکنند، اما آن که خودش را به این زی[9]درآورده و خودش را به صورت معلم، استاد، مدرس، فقیه، دانشمند و امثال اینها نمایش میدهد، این اگر بخواهد تهذیب کند جامعه را، اول از خودش باید شروع کند، و بعدا تکلیف دارد که جامعه خودش را تهذیب کند اگر خودش تهذیب نشود نمیتواند جامعه را تهذیب کند.
کسی که خودش فاسد است، نمیتواند کلامش را یک طوری ادا کند که مردم صحیح بشوند، تأثیر ندارد.
آن وقتی کلام تأثیر دارد که از قلب مهذّب و پاک بیرون بیاید، اگر چنانچه از قلب ناپاک بیرون بیاید و ازقلب شیطانی بیرون بیاید، به زبان شیطانی گفته بشود، این تأثیر نمیتواند بکند در قلب اشخاص، و اگر چنانچه قلب، قلب رحمانی شد، الهی شد، توجّه به خدا کرد، از خدا همه چیز را خواست، همه چیز را به دست او دانست، او میتواند که مردم را تهذیب کند.[10] منابع:
[1]کالای ناچیز دنیوی [2]. آب بینی بز [3]. ولایت فقیه، ص 149. [4]. مغز، هسته اصلی و مرکزی [5]. صحیفه امام، ج 8، ص 519. [6]. صحیفه امام، ج 14، ص 169. [7]. امام خمینی رحمهالله، چهل حدیث اربعین حدیث، موسسه نشر و تنظیم آثار امام خمینی رحمهالله، چاپ بیست و چهارم، تهران، 1380، ص 151. [8]. صحیفه امام، ج 15، ص 505. [9]. صحیفه امام، ج 19، ص 134ـ135. [10]. زی عبارت از هیات و صورت ظاهری فرد است و به لباس نیز اطلاق می‌شود.
تهیه وتولید : محمد حسین امین ، گروه حوزه علمیه تبیان برچسب‌ها: [ شنبه 91/1/19 ] [ 10:52 عصر ] [ سید طلبه ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ |
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
